বৰষুণত আমি তিতিছিলো প্ৰাণভৰি,
আজি ভয় কৰো আমি বেমাৰৰ,
মাৰ খঙ পাহৰি উমলিছিলো বৃষ্টি টোপালত,
আজি চিন্তা কৰো বৰষুণৰ পানীত মোবাইলৰ,
পিছল ঘাহঁনিত ফুটবল খেলিব ভয় নকৰা দিনবোৰ,
আজি অলপ উজুটিতে ভয় লাগে জীৱনৰ,
হয়তো লৰালিৰ বৰষুণজাক আজিও আছে,
নাও বনাব পাহৰিলো আমি কাগজৰ,
বৰষুণ আজিও নিগৰিত তাহানিৰ দৰেই,
মাথোঁ সলনি হল ভাললগাবোৰ সেই সময়ৰ……….
পাৰ্থ….